Zeewezengebouw

Het Zeewezengebouw staat als een baken op het uiteinde van de smalle kaai in de Voorhaven van ‘de Stad aan Zee’. Dit schiereiland in het verlengde van de spoorlijn Brussel-Oostende deed dienst als aanlegplaats voor de ferryboten die sinds de 19de eeuw de oversteek naar Dover maakten. Het gebouw uit de jaren ‘50 in pakketbootstijl werd in de jaren ‘80 gecompleteerd door een postmodernistische uitbreiding aan de hand van Marc Felix. In 2006 werd het beschermd als monument omwille van zijn artistieke en socioculturele waarde en het magistrale werk van Roger Raveel.
 
De voorgestelde transformatie van het Zeewezengebouw lezen we als een natuurlijke evolutie ingezet in de jaren ‘80 op weg naar een compact, massief volume. Een duidelijk leesbaar alzijdig volume. Geen enkel zijde neemt het voortouw en elkeen schrijft zich in in het grotere verhaal van een ‘architecture parlante’, niet wars van plaatsgebonden symboliek. De gevelontwikkeling van de nieuwbouw zet in op assimilatie, contrast en interpretatie van de beschermde gevel.
 
Het nadenken en ontwerpen aan een toekomst-gerichte update voor een jong monument is een intrigerende en inspirerende opgave. Het project heeft een zeer hoge maatschappelijke relevantie. Het mag gerust als een pilootproject worden aanzien dat pertinente vragen stelt. Hoe ga je om met een jong monument ? Kan een kunstwerk van deze omvang en artistiek belang de transitie naar een nieuwe werkwereld overleven? Vallen monument en kunstwerk te verzoenen met een ingrijpende upgrade naar een toekomstgericht gebruik en energieverbuik? Wat is dan het Nieuwe Werken nu en morgen? Kunnen we de weg van de circulaire economie inslaan?
 
Voor het project wordt er een ambitieuze denkkader uitgerold om het gebouw op te tillen naar een uiterst energiezuinig en duurzaam gebouw dat vol inzet op de circulaire economie.